De impact van huisvesting bij gedomesticeerde paarden
Paarden worden voornamelijk ondergebacht in individuele stallen met weinig tot geen sociale interactie. Van dit type huisvesting is bekend dat het de stressreactie activeert en daarom is het een zorg voor het welzijn van paarden. Groepshuisvesting biedt paarden een omgeving waarin ze in staat zijn om natuurlijk gedrag te uiten en contact te maken met soortgenoten. Dit maakt het mogelijk om het algehele welzijn te verbeteren.
Het doel van deze studie is om de impact van verschillende huisvestingsontwerpen van gedomesticeerde paarden te beoordelen op het gebied van fysiologische- en gedragsparameters.
Een totaal van zestien paarden werd verdeeld in vier verschillende groepen en werden ieder blootgesteld aan elk van de vier huisvestingen gedurende een periode van vijf dagen per behandeling. De vier toegepaste huisvestingen waren; alleen gehuisvest geen fysiek contact (AGGC), alleen gehuisvest semi-contact (AGSC), gepaard gehuisvest volledig contact (GGVC) en groep gehuisvest volledig contact (GGVC). Metingen omvatten fecale corticosteron-metabolietanalyse, thermische beelden van het oog en de oogtemperatuur, gedragsanalyse en een hanteerbaarheidsscore.
AGGC-paarden vertoonden hogere concentraties fecaal corticosteron en waren moeilijker te hanteren in vergelijking met de andere huisvestingtypes. Paarden die werden gehuisvest met volledig sociaal contact waren gemakkelijker te hanteren, hadden lagere concentraties corticosteron in de mest en oogtemperaturen waren ook lager in vergelijking met de andere behandelingen.
De auteurs concludeerden dat de bevindingen van deze studie impliceren dat groepshuisvesting minder aversief is dan individuele stalling en een verbeterde standaard voor het welzijn van paarden oplevert.
> Van: Yarnell et al., Physiol. Behav. 143 (2015) 51-57. Alle rechten voorbehouden aan Elsevier Inc.. Bekijk hier de online samenvatting van de publicatie. Vertaling door Debby Gudden.
