Impact van hoofd-halshoudingen op het gedrag van paarden
De hoofd-halshouding van dressuurpaarden is vaak onderworpen aan welzijnsdiscussies en er bestaat veel controverse over wat kan worden beschouwd als een 'geschikte' hoofd-halshouding (HHH). Er is een dringende behoefte aan een objectieve beoordeling van de implicatie van verschillende hoofd-halshoudingen. Daarom was het doel van deze studie om de prevalentie van verschillende HHH in het veld, de gedragsreacties van paarden tijdens het rijden ten opzichte van HHH en de relatie tussen de HHH en prestatietrends die in de competitie werden behaald, te beoordelen.
Een totaal van 171 paarden werden geselecteerd tijdens dressuurwedstrijden aand de hand van hun hoofd-halshouding en werden gecategoriseerd in drie mogelijke HHH op basis van de mate van buiging. Het gedrag van de paarden werd gedurende drie minuten geëvalueerd in het opwarmgebied en de wedstrijdarena. Om het aandeel van elke HHH te bepalen, werden een extra 355 paarden om de 15 minuten gescand in het opwarmgebied.
De resultaten toonden aan dat 69% van de 355 paarden werden bereden met hun neusvleugels achter de loodlijn in het opwarmgebied. Deze paarden vertoonden aanzienlijk meer conflictgedrag dan paarden die met hun neus voor de loodlijn werden gereden (12% van 355 paarden). De overige 19% van de paarden werden op of voor de loodlijn gereden.
Paarden tijdens de competitie toonden een minder gebogen HHH tijdens de competitie in vergelijking met de warming-up. Op de hogere niveaus werd een HHH achter de verticaal niet bestraft met lagere cijfers in vergelijking met de lagere niveaus. Paarden in hogere klassen vertoonden meer conflictgedrag dan die in lagere klassen.
De onderzoekers concludeerden dat paarden op dressuurwedstrijden vaak worden bereden met hun neusgaten achter de verticaallijn. Bovendien geven de resultaten aan dat paarden vaker conflictgedrag vertonen wanneer ze met een HHH achter de loodlijn gereden worden. Daarom wordt gesuggereerd dat de hoofd-halshouding zelf, in plaats van de vaardigheden van de ruiter of het trainingsniveau van het paard, de belangrijkste factor is die conflictgedrag veroorzaakt.
> Van: Kienapfel et al., PLoS ONE 9 (2014) 1-7. Alle rechten voorbehouden aan Kienapfel et al.. Bekijk hier de online samenvatting van de publicatie. Vertaling door Debby Gudden.
