Hoe kunnen we nekpijn bij paarden correct vaststellen?

Disfuncties in de wervelkolom benadeelt sportprestaties, en niet-gediagnosticeerde aandoeningen kunnen welzijn- implicaties hebben. Manueel onderzoek en pijngedrag worden beschouwd als relevante factoren in het klinisch onderzoek van de wervelkolom van een paard, samen met medische beeldvorming. Deze studie gaat de waarde van deze tools na, specifiek in het onderzoek van de cervicale wervelkolom.

Tien paarden, waarvan vijf werden gediagnosticeerd met nekpijn door een dierenarts met RX en US, en vijf zondernekpijn, werden beoordeeld door een manuele manueeltherapeut voor symptomen van nekpijn. De irritatiegraad van de weke delen en de mobiliteit van de wervels werden beoordeeld van het atlanto-occipitale gewricht tot aan de cervicothoracale overgang. Op basis van de gedragsreacties op het manueel onderzoek, werd nekpijn ook beoordeeld door een gedragsexpert aan de hand van een gedragsethogram. 

Er werden twee gedragsgroepen geïdentificeerd die subjectief geassocieerd zijn met manifestaties van pijn/ ongemak, namelijk aversief gedrag met het hoofd/ de nek (bv. uitgesproken hoofdbewegingen, bijtdreigementen) en veranderde uitdrukkingen van de ogen/ oren.

Over het algemeen werden gedragsreacties op manuele provocaties vaker opgemerkt bij de paarden met nekpijn dan bij de controle-paarden, maar dit verschil was niet statistisch significant wat kan worden verklaard door de kleine steekproef van deze studie. De paarden werden correct geïdentificeerd als paarden met of zonder nekpijn volgens de manuele bevindingen, wat aangeeft dat manueel onderzoek een valide en betrouwbare diagnostische techniek is. Gedragsreacties moeten in acht genomen worden in klinisch onderzoek, maar de diagnose 'nekpijn' wordt niet onderbouwd door enkel gedragsobservaties.