Het effect van hoofd- en nekposities op de wervelkolom
Verschillende disciplines wensen een specifieke hoofd- en / of nekpositie van het paard, wat kan verschillen van de natuurlijke houding van het paard. Hoewel er veel controverse is over dit onderwerp, wordt er weinig onderzoek gedaan. Dit artikel is bedoeld om het effect van verschillende hoofd- en nekposities op de thoracolumbale (rug) bewegingen van het paard te onderzoeken.
Zeven op hoog niveau gereden dressuurpaarden werden gemeten tijdens het stappen en draven op een comfortabele snelheid op een loopband met het hoofd en de nek in zes verschillende posities. HNP1 was de controle, HNP2 had een verhoogde nek en de neus voor de verticaal, HNP3 was vergelijkbaar met HNP2 maar met de neus achter de verticaal, HNP4 had het hoofd en de nek omlaag gebracht en neus achter de verticaal, HNP5 had het hoofd en de nek in een extreem hoge positie en HNP6 had het hoofd en de nek naar voren en naar beneden.
De resultaten laten zien dat hoofd- en nekposities een significant effect hebben op de thoracolumbale (rug) beweging, namelijk in het sagittale vlak (anatomisch vlak dat het lichaam in linker- en rechterhelft verdeelt). Wanneer de paarden het hoofd en de nek in een hoge positie hadden, werd extensie (strekking) ook gevonden in het voorste thoracale (schoft) gebied en wanneer de nek werd gebogen, werd flexie (buiging) gevonden in het voorste thoracale (schoft) gebied. Een zeer hoge hoofd- en nekpositie bleek de thoracale (onder het zadel) kinematica (beweging) te verstoren.
Oordeel van deskundige: Els Smet
Dit onderzoek toont aan dat de extremere posities een groter effect hebben op de kinematica van het thoracolumbale (rug) gebied, maar dat het hoofd en nek liften de beweging in de rug eerder lijkt te beperken dan buiging van de nek.
> Van: Alvarez et al., Equine Vet J 36 (2006) 445-51. Alle rechten voorbehouden aan Research Gate. Bekijk hier de online samenvatting van de publicatie. Vertaling door Els Smet.
