Effect van therapeutisch rijden op de houding bij CP
Kinderen met cerebrale parese ondergaan vaak jaren van therapie in een poging om de spierspanning te normaliseren en de houding te verbeteren. Het kan een uitdaging zijn voor de fysiotherapeut om de interesse van het kind voor de therapie te behouden. Bij therapeutisch rijden kan het kind in specifieke houdingen op het paard worden geplaatst om een specifieke beweging uit te lokken. Bovendien wordt de warmte van het paard in combinatie met de ritmische beweging van het lopen verondersteld nuttig te zijn bij het verminderen van de hoge spierspanning en het bevorderen van ontspanning. Deze studie onderzoekt de posturele veranderingen bij kinderen met spastische cerebrale parese na deelname aan een therapeutisch rijprogramma.
Elf kinderen met cerebrale parese werden twee keer door drie onafhankelijke fysiotherapeuten beoordeeld op hun houding om de basislijn te vinden. Vervolgens ondergingen ze een therapeutisch rijprogramma van tien weken, waarbij ze twee keer per week in groepen van drie paardreden. Het programma was zorgvuldig gestructureerd met specifieke therapeutische activiteiten om het bereiken van specifieke therapeutische doelen te vergemakkelijken. De kinderen werden opnieuw beoordeeld op hun houding na de periode van tien weken.
De resultaten tonen een significante verbetering met betrekking tot de houding na de therapeutische rijtherapie. Deze omvatten, maar zijn niet beperkt tot, verminderde hyperextensie van de nek, verminderde posturale scoliose en verbeterde bekken positie. Bovendien werden verbeteringen gevonden in de spiertonus en balans, zoals blijkt uit de verbetering van functionele vaardigheden.
Oordeel van deskundige: Els Smet
Het resultaat toont aan dat therapeutisch rijden kan worden gebruikt om de houding bij kinderen met cerebrale parese te verbeteren. Het artikel stelt echter ook dat de resultaten beperkt waren bij kinderen die bang waren voor paarden. Het kan zijn dat de techniek die gebruikt wordt in dit artikel verouderd is. Het komt namelijk uit 1988.
> Van: Bertoli, Physical Therapy 68 (1988) 1505-1512. Alle rechten voorbehouden aan Oxford Academic. Bekijk hier de online samenvatting van de publicatie.
