Paard-ruiter interactie bij dressuur rijden

De zit van de ruiter wordt vaak omschreven als fundament waarop effectieve communicatie en harmonie gebaseerd is. Daarom moet de ruiter zijn zit aanpassen aan de specifieke gang en de beweging van de romp van het paard. Hoewel het bekken van de mens het lichaamsgewicht overbrengt op het paard, ontbreekt het aan wetenschappelijk bewijs als het gaat om de ontwikkeling van rijvaardigheden en de rol van het bekken. Deze studie onthulde dat het rijniveau van invloed is op de houding van de ruiter.

Twintig ruiters (10 professionals en 10 beginners) kregen één sensor bevestigd aan de dorsale (achter) zijde van het bekken. De paarden kregen een sensor bevestigd aan de zadelsingel onder hun borstbeen en een versnellingsmeter werd bevestigd aan de zijkant van het voorbeen om de timing van de voetstappen te bepalen. Combinaties werden geanalyseerd in stap, draf en galop in een rechte lijn van 30 meter in een overdekte arena.

Er werden aanzienlijke verschillen gevonden tussen de professionals en beginners. Professionals hielden hun bekken dichter bij de middenpositie en verder naar voren. Beginners kantelde hun bekken verder naar rechts en meer naar achteren.

Deze studie kan bijdragen aan het creëeren van meer bewustzijn voor de houding van de ruiter, voor zowel ruiters als instructeurs. De meeste studies richten zich op de kinematica en prestaties van het paard, maar ook de houding van de ruiter is een belangrijke factor voor deze prestatie. Om de fysieke communicatie tussen paard en ruiter volledig te beschrijven, moeten andere hulpmiddelen zoals teugeldruk en beendruk worden gemeten. De hulpen worden alleen krachtig en sensitief als ze correct samenwerken.

> A. Münz et al. / Human Movement Science 33 (2014) 227–237. All rightst reserved to 2013 Elsevier B.V.

Klik hier voor de Pubmed samenvatting