Functionele specialisatie van pelvis extremiteit anatomie bij paarden

Als aanvulling op: De rol van thoracale extremiteit spieren tijdens locomotie bij paarden, geeft deze studie soortgelijke informatie over de anatomie en biomechanica van de grote spieren en pezen van de pelvis extremiteit. In vergelijking met de thoracale extremiteit spieren waren de proximale pelvis extremiteit spieren groter en hadden kortere fascikels. De anatomie van de distale extremiteit was hetzelfde bij alle extremiteiten. Hoewel het distale achterbeen een extra spier bleek te hebben: de flexor digitorum lateralis (lateraal van de diepe buigpees). De vorm is net als de oppervlakkige buigpees van de voor- en achterhond en heeft vermoedelijk gelijke functie.

De mono-articulaire heup extensor gluteus medius en de bi-articulaire vertebrale kop van de biceps femoris waren veruit de grootste spieren. Zij vormen een groep spieren samen met de semimembranosus, semitendinosus en de adductoren, gekenmerkt door grote volumes en lange fascikels. Typische kwaliteiten voor spieren die gespecialiseerd zijn in werken en het genereren van hoge krachten. Versnellende krachten zijn het grootst in de pelvis extremiteit en dus kunnen relatief krachtige heup extensoren verwacht worden.

De extremiteit protactors: psoas major, psoas minor, iliacus en rectus femoris zijn niet groot en daarom niet geschikt om grote krachten en sterke contracties te genereren. Protractie start aan het eind van de stand fase door het actief verkorten van de heup flexoren en wordt vervolgd door de zwaai fase via het terughalen van passieve energie van elastische structuren. Dit systeem is goed genoeg voor protractie van de extremiteit, want het geprotracteerde been behoeft slechts lucht weerstand, zijn eigen gewicht en massatraagheid te overwinnen.  

Als je meer wilt weten over de specifieke functies van spieren en pezen van de pelvis extremiteit, lees dan hier het hele artikel: Full-text

R. Payne et al., Equine pelvic limb anatomy, Anat. (2005) 206, pp 557–574. All rights reserved to: Anatomical Society of Great Britain and Ireland 2005. Click here for the Pubmed summary